Het leven moet niet vliegen, maar fladderen! :)
Door: Vivian van Kaam
Blijf op de hoogte en volg Vivian
01 Oktober 2014 | Oeganda, Jinja
Hoi allemaal,
Hier volgt weer een update uit Oeganda.
De tweede week is aangebroken en het bevalt allemaal goed. Het dagelijks werkritme begint te wennen, zo ook het straatbeeld en de warmte. De "shock" is minder aan het worden.
Vorige week heb ik kennis gemaakt met het kinderdagcentrum Arise and Shine, waar ik 5 dagen in de week werk. Er verblijven ongeveer 30 kinderen tussen 0-4 jaar. 7 kinderen hebben een verstandelijke (en lichamelijke) beperking. Ze kunnen door verschillende omstandigheden (tijdelijk) niet meer thuis wonen, denk aan armoede, overlijden moeder, beperking, ziekte, etc.
Ik zal even vertellen hoe een dag er ongeveer uitziet:
8:15 lopen naar het project (40min) of we pakken een bodaboda.
9:00 aankomst project en de kinderen eten geven, wassen en aankleden.
10:00 pre-school of zwemmen in het plaatselijke zwembad (zwemmen wordt betaald door het ingezamelde geld en is hier echt luxe!) de kinderen vinden dit geweldig!
12:30 eten.
13:00 kinderen wassen, verkleden en op bed leggen.
13:30 pauze (de aunties=begeleiders gaan rusten/slapen, soort siësta...echt waar!) de kinderen liggen dan op bed en wij proberen dan iets voor het kantoor te doen of voor de aunties (schoonmaken, administratie, etc.)
16:00 kinderen uit bed halen
17:30 eten
18:30 kinderen naar bed
Wij gaan aan het eind van de middag naar huis. Het is hier vroeg donker en wij vinden het niet prettig om dan over straat te gaan.
Tussen "de bedrijven door" is er de gelegenheid om activiteiten te ondernemen, de baby's de fles te geven, kinderen schone kleding aan te doen (geen luiers in Afrika, alleen voor de baby's). Vooral de grote, nog niet zindelijke kinderen, plassen/poepen in het gras.. of op een primitieve wc/lees beerput. Ook plassen ze de bedjes onder en hierdoor ruikt het hele tehuis naar urine (het went).
De werkzaamheden doet iedereen op een laag pitje. Het is super wennen om alles in een rustig tempo te doen, in Nederland ben je constant aan het jakken... Dat kennen ze hier echt niet. Dus je moet je aanpassen. Je wilt hier vanalles aanpakken, maar je moet het deels ook accepteren/respecteren, vooral omdat ik hier nog maar 2,5 week ben.
De kinderen drinken erg weinig, soms drinken ze een dag niet. In Oeganda is (drink)water schaars en de bevolking wordt aangeleerd zo min mogelijk water te gebruiken.
De kinderen poepen ook heel weinig, omdat ze minder voedingsstoffen binnenkrijgen; elke dag krijgen ze maisprut met bruine bonen. Sommige kinderen zijn ondervoed , ze zijn klein, fijn en ik schat ze altijd een jaar jonger. Heel apart als een heel klein kind goed kan praten... :)
We hebben alle dossiers van de kinderen doorgenomen, deze zijn vaak niet zo uitgebreid, omdat veel informatie over de kinderen niet te achterhalen is. Soms wil je de verhalen ook niet weten, erg schrijnend...
We hebben al verschillende dingen ondernomen met het ingezamelde geld:
-spalken en een looprek aangeschaft voor een meisje (4 jaar) dat niet zelfstandig kan lopen. Als kinderen hier niet kunnen lopen, mogen ze niet naar school. De fysiotherapeut , de aunties en de vrijwilligers gaan goed oefenen met het meisje, zodat ze hopelijk in de toekomst zelfstandig kan lopen en naar school kan.
Om haar spalken te laten aanmeten, zijn Carlijn en ik met een verpleegster naar het ziekenhuis geweest. Zij heeft daar 40 jaar gewerkt en heeft veel over het ziekenhuis verteld. Het gaat er COMPLEET anders aan toe dan in Europa. Meerdere patiënten worden geholpen in 1 ruimte, van privacy is geen sprake, iedereen mag binnenkomen en het terrein is overvol met familie van de patiënten. De familieleden slapen buiten, doen daar de was en koken eten. Heel apart om te zien :) net een soort wijkcentrum.
-Vorige week hebben we veel potten vaseline ingeslagen, dit is een luxeproduct, maar de kinderen hebben het nodig om hun huid gezond te houden.
-We hebben een ijsje gegeten in een luxe restaurant met een verstandelijk beperkte jongen. Ook onze bodaboda chauffeur ging mee. Ze hadden beiden nog nooit ijsjes gegeten! Het was prachtig om hun gezichten te zien, ze aten echt ALLES op en vonden het heerlijk!!!
-De ingezamelde kleding, luiers en speelgoed hebben we gegeven aan het babieshome. De aunties waren er super blij mee! Ik kreeg een dikke knuffel en velen "thank you!". de goede kleren gaan in een grote kast, waar ze worden bewaard, totdat de andere kleren versleten zijn (echt helemaal versleten, tot er heeeeeeeel veel GATEN inzitten ;)
Misschien herkennen jullie wat badpakken op de foto?
Er valt hier nog genoeg aan te schaffen, we hebben een lijst ontvangen en we gaan er nog even goed over nadenken wat te doneren. Van de week gaan we veel fruit kopen, want dat eten de kinderen niet.
We willen ons goed laten informeren en de materialen e.d. zelf aanschaffen, zodat we zeker weten dat het geld de juiste bestemming krijgt.
Afgelopen weekend zijn we met de hele groep vrijwilligers naar Bujugali geweest. Dit is een mooi gebied, aan de rivier de Nijl met een mooi uitzicht.
We hebben een auto gehuurd en Michael heeft gereden. Het is een barre tocht daarnaartoe. Een hoop gehobbel en gebobbel. Je bent dan in het buitengebied en daar leven de mensen anders dan in de stad. Mensen leven in hutjes, gemaakt van modder/klei, de kinderen lopen halfnaakt rond met bullen aan en wij (mzungu's) waren een hilarische attractie. Alle kinderen zwaaiden en riepen "mzungu mzungu".
Eenmaal aangekomen in Bujugali hebben we lekker gegeten (kip... Ik durfde het aan) en daarna een boottocht gemaakt op de Nijl. Ik heb tijdens de boottocht de mooiste ijsvogels gespot (felgekleurd). Oeganda is een must voor vogelspotters ;) en vanuit de boot heb ik de eerste wilde apen gezien! Dat was echt een gave ervaring!!! Ze renden door de boesboes en klommen in de takken. Ook zag je de lokale bevolking de was doen in de rivier, jeetje wat een karwei.
De boottocht duurde 1,5 uur, daarna weer hobbeldebobbel naar huis en in een stroomloos huis de tijd doorgebracht.... :)
Zondag hebben we een relaxtdagje gehad in een resort. Even een dagje niets doen aan het zwembad. Dit gaf me een dubbel gevoel... Achter het resort lagen de sloppenwijken, heel apart allemaal! Het gaat tegen je gevoel in...
In het resort waren veel blanken, waaronder een grote groep Nederlandse bouwvakkers. Ze vertelden ons dat ze naar Oeganda zijn gekomen, om in 1 week tijd een heel weeshuis op te knappen. Zo ontmoet je heel veel mensen hier die zich inzetten voor de Oegandese samenleving.
Gisteren hebben we gezwommen met de kinderen met een beperking. We waren met veel vrijwilligers, dus alle kinderen konden mee! Het was weer 1 groot feest in het zwembad, de kinderen straalden van oor tot oor :-D dat maakt het werken hier TOP!
Het weer is hier wisselvallig. Het regenseizoen begint in oktober, dus af en toe flink onweer, regen en wind. Dat zorgt er soms voor dat de stroom uitvalt (voorzorgsmaatregel). Dit is van de week 2x voorgekomen... Dan is het echt donker in je huis en dan doen we gezellig de kaarsjes aan ;) ook het gas is op, omdat het geld op is. Ze zijn hier compleet afhankelijk van de inkomsten van vrijwilligers, dus als iemand de huur betaald oid, komt er weer een gasfles. Het water komt nog steeds uit de kraan, dat is fijn :)
In Jinja (onze woonplaats) gaat het er rustig aan toe. het straatbeeld is totaal aders dan NL, maar het begint te wennen. Oeganda was vroeger een Engelse kolonie. Je ziet dit nog terug aan de supermooie oude Engelse huizen. Helaas zijn deze in de loop der jaren erg vervallen geraakt. De mensen huren de huizen en ze hebben geen geld om het huis te onderhouden. Sommige huizen hebben geen dak en zijn erg vervuild. Daar maken ze zich hier totaal niet druk om, ze zijn gelukkig met wat ze hebben!
Onze kookkunsten worden erg op de proef gesteld! De supermarkten zijn best prijzig, vooral omdat deze Europese producten verkopen. Wij houden van uitproberen en ons te bevinden onder de lokale bevolking ;), dus...wij halen alles op de markt! Vlees eten we hier niet, want het dier wordt op de markt geslacht en het vlees ligt soms uren in de zon, alle vliegen komen erop af. We eten dus voornamelijk (aparte) groenten, fruit, rijst en zoete aardappelen! Combinaties maken is lastig, maar elke dag smaakt het een beetje beter :). Het eten dat je in Nederland koopt, hebben ze hier gewoon niet, dus je moet creatief zijn! Ach... we klagen niet, dat doe je hier gewoon niet, omdat de mensen hier zo arm zijn. We komen er hier achter dat we super verwend zijn.
Carlijn en ik hebben het goed naar ons zin. Het werk was in het begin even wennen, maar nu hebben we het ''dagritme'' onder de knie en weten we waar alles staat e.d. (zoveel hebben ze hier niet...)
Weekendplannen:
Dit weekend gaan we naar Sipi Falls. We gaan daar zaterdag naartoe, overnachten daar in een B&B en gaan hiken. Het schijnt daar erg mooi te zijn.
Dit was het weer voor deze week. Ik heb foto's bij dit reisverslag geplaatst, zodat jullie een indruk kunnen krijgen.
Nogmaals bedankt voor alle reacties, super leuk om te lezen!
Groetjes Vivian (en Carlijn!)
Hier volgt weer een update uit Oeganda.
De tweede week is aangebroken en het bevalt allemaal goed. Het dagelijks werkritme begint te wennen, zo ook het straatbeeld en de warmte. De "shock" is minder aan het worden.
Vorige week heb ik kennis gemaakt met het kinderdagcentrum Arise and Shine, waar ik 5 dagen in de week werk. Er verblijven ongeveer 30 kinderen tussen 0-4 jaar. 7 kinderen hebben een verstandelijke (en lichamelijke) beperking. Ze kunnen door verschillende omstandigheden (tijdelijk) niet meer thuis wonen, denk aan armoede, overlijden moeder, beperking, ziekte, etc.
Ik zal even vertellen hoe een dag er ongeveer uitziet:
8:15 lopen naar het project (40min) of we pakken een bodaboda.
9:00 aankomst project en de kinderen eten geven, wassen en aankleden.
10:00 pre-school of zwemmen in het plaatselijke zwembad (zwemmen wordt betaald door het ingezamelde geld en is hier echt luxe!) de kinderen vinden dit geweldig!
12:30 eten.
13:00 kinderen wassen, verkleden en op bed leggen.
13:30 pauze (de aunties=begeleiders gaan rusten/slapen, soort siësta...echt waar!) de kinderen liggen dan op bed en wij proberen dan iets voor het kantoor te doen of voor de aunties (schoonmaken, administratie, etc.)
16:00 kinderen uit bed halen
17:30 eten
18:30 kinderen naar bed
Wij gaan aan het eind van de middag naar huis. Het is hier vroeg donker en wij vinden het niet prettig om dan over straat te gaan.
Tussen "de bedrijven door" is er de gelegenheid om activiteiten te ondernemen, de baby's de fles te geven, kinderen schone kleding aan te doen (geen luiers in Afrika, alleen voor de baby's). Vooral de grote, nog niet zindelijke kinderen, plassen/poepen in het gras.. of op een primitieve wc/lees beerput. Ook plassen ze de bedjes onder en hierdoor ruikt het hele tehuis naar urine (het went).
De werkzaamheden doet iedereen op een laag pitje. Het is super wennen om alles in een rustig tempo te doen, in Nederland ben je constant aan het jakken... Dat kennen ze hier echt niet. Dus je moet je aanpassen. Je wilt hier vanalles aanpakken, maar je moet het deels ook accepteren/respecteren, vooral omdat ik hier nog maar 2,5 week ben.
De kinderen drinken erg weinig, soms drinken ze een dag niet. In Oeganda is (drink)water schaars en de bevolking wordt aangeleerd zo min mogelijk water te gebruiken.
De kinderen poepen ook heel weinig, omdat ze minder voedingsstoffen binnenkrijgen; elke dag krijgen ze maisprut met bruine bonen. Sommige kinderen zijn ondervoed , ze zijn klein, fijn en ik schat ze altijd een jaar jonger. Heel apart als een heel klein kind goed kan praten... :)
We hebben alle dossiers van de kinderen doorgenomen, deze zijn vaak niet zo uitgebreid, omdat veel informatie over de kinderen niet te achterhalen is. Soms wil je de verhalen ook niet weten, erg schrijnend...
We hebben al verschillende dingen ondernomen met het ingezamelde geld:
-spalken en een looprek aangeschaft voor een meisje (4 jaar) dat niet zelfstandig kan lopen. Als kinderen hier niet kunnen lopen, mogen ze niet naar school. De fysiotherapeut , de aunties en de vrijwilligers gaan goed oefenen met het meisje, zodat ze hopelijk in de toekomst zelfstandig kan lopen en naar school kan.
Om haar spalken te laten aanmeten, zijn Carlijn en ik met een verpleegster naar het ziekenhuis geweest. Zij heeft daar 40 jaar gewerkt en heeft veel over het ziekenhuis verteld. Het gaat er COMPLEET anders aan toe dan in Europa. Meerdere patiënten worden geholpen in 1 ruimte, van privacy is geen sprake, iedereen mag binnenkomen en het terrein is overvol met familie van de patiënten. De familieleden slapen buiten, doen daar de was en koken eten. Heel apart om te zien :) net een soort wijkcentrum.
-Vorige week hebben we veel potten vaseline ingeslagen, dit is een luxeproduct, maar de kinderen hebben het nodig om hun huid gezond te houden.
-We hebben een ijsje gegeten in een luxe restaurant met een verstandelijk beperkte jongen. Ook onze bodaboda chauffeur ging mee. Ze hadden beiden nog nooit ijsjes gegeten! Het was prachtig om hun gezichten te zien, ze aten echt ALLES op en vonden het heerlijk!!!
-De ingezamelde kleding, luiers en speelgoed hebben we gegeven aan het babieshome. De aunties waren er super blij mee! Ik kreeg een dikke knuffel en velen "thank you!". de goede kleren gaan in een grote kast, waar ze worden bewaard, totdat de andere kleren versleten zijn (echt helemaal versleten, tot er heeeeeeeel veel GATEN inzitten ;)
Misschien herkennen jullie wat badpakken op de foto?
Er valt hier nog genoeg aan te schaffen, we hebben een lijst ontvangen en we gaan er nog even goed over nadenken wat te doneren. Van de week gaan we veel fruit kopen, want dat eten de kinderen niet.
We willen ons goed laten informeren en de materialen e.d. zelf aanschaffen, zodat we zeker weten dat het geld de juiste bestemming krijgt.
Afgelopen weekend zijn we met de hele groep vrijwilligers naar Bujugali geweest. Dit is een mooi gebied, aan de rivier de Nijl met een mooi uitzicht.
We hebben een auto gehuurd en Michael heeft gereden. Het is een barre tocht daarnaartoe. Een hoop gehobbel en gebobbel. Je bent dan in het buitengebied en daar leven de mensen anders dan in de stad. Mensen leven in hutjes, gemaakt van modder/klei, de kinderen lopen halfnaakt rond met bullen aan en wij (mzungu's) waren een hilarische attractie. Alle kinderen zwaaiden en riepen "mzungu mzungu".
Eenmaal aangekomen in Bujugali hebben we lekker gegeten (kip... Ik durfde het aan) en daarna een boottocht gemaakt op de Nijl. Ik heb tijdens de boottocht de mooiste ijsvogels gespot (felgekleurd). Oeganda is een must voor vogelspotters ;) en vanuit de boot heb ik de eerste wilde apen gezien! Dat was echt een gave ervaring!!! Ze renden door de boesboes en klommen in de takken. Ook zag je de lokale bevolking de was doen in de rivier, jeetje wat een karwei.
De boottocht duurde 1,5 uur, daarna weer hobbeldebobbel naar huis en in een stroomloos huis de tijd doorgebracht.... :)
Zondag hebben we een relaxtdagje gehad in een resort. Even een dagje niets doen aan het zwembad. Dit gaf me een dubbel gevoel... Achter het resort lagen de sloppenwijken, heel apart allemaal! Het gaat tegen je gevoel in...
In het resort waren veel blanken, waaronder een grote groep Nederlandse bouwvakkers. Ze vertelden ons dat ze naar Oeganda zijn gekomen, om in 1 week tijd een heel weeshuis op te knappen. Zo ontmoet je heel veel mensen hier die zich inzetten voor de Oegandese samenleving.
Gisteren hebben we gezwommen met de kinderen met een beperking. We waren met veel vrijwilligers, dus alle kinderen konden mee! Het was weer 1 groot feest in het zwembad, de kinderen straalden van oor tot oor :-D dat maakt het werken hier TOP!
Het weer is hier wisselvallig. Het regenseizoen begint in oktober, dus af en toe flink onweer, regen en wind. Dat zorgt er soms voor dat de stroom uitvalt (voorzorgsmaatregel). Dit is van de week 2x voorgekomen... Dan is het echt donker in je huis en dan doen we gezellig de kaarsjes aan ;) ook het gas is op, omdat het geld op is. Ze zijn hier compleet afhankelijk van de inkomsten van vrijwilligers, dus als iemand de huur betaald oid, komt er weer een gasfles. Het water komt nog steeds uit de kraan, dat is fijn :)
In Jinja (onze woonplaats) gaat het er rustig aan toe. het straatbeeld is totaal aders dan NL, maar het begint te wennen. Oeganda was vroeger een Engelse kolonie. Je ziet dit nog terug aan de supermooie oude Engelse huizen. Helaas zijn deze in de loop der jaren erg vervallen geraakt. De mensen huren de huizen en ze hebben geen geld om het huis te onderhouden. Sommige huizen hebben geen dak en zijn erg vervuild. Daar maken ze zich hier totaal niet druk om, ze zijn gelukkig met wat ze hebben!
Onze kookkunsten worden erg op de proef gesteld! De supermarkten zijn best prijzig, vooral omdat deze Europese producten verkopen. Wij houden van uitproberen en ons te bevinden onder de lokale bevolking ;), dus...wij halen alles op de markt! Vlees eten we hier niet, want het dier wordt op de markt geslacht en het vlees ligt soms uren in de zon, alle vliegen komen erop af. We eten dus voornamelijk (aparte) groenten, fruit, rijst en zoete aardappelen! Combinaties maken is lastig, maar elke dag smaakt het een beetje beter :). Het eten dat je in Nederland koopt, hebben ze hier gewoon niet, dus je moet creatief zijn! Ach... we klagen niet, dat doe je hier gewoon niet, omdat de mensen hier zo arm zijn. We komen er hier achter dat we super verwend zijn.
Carlijn en ik hebben het goed naar ons zin. Het werk was in het begin even wennen, maar nu hebben we het ''dagritme'' onder de knie en weten we waar alles staat e.d. (zoveel hebben ze hier niet...)
Weekendplannen:
Dit weekend gaan we naar Sipi Falls. We gaan daar zaterdag naartoe, overnachten daar in een B&B en gaan hiken. Het schijnt daar erg mooi te zijn.
Dit was het weer voor deze week. Ik heb foto's bij dit reisverslag geplaatst, zodat jullie een indruk kunnen krijgen.
Nogmaals bedankt voor alle reacties, super leuk om te lezen!
Groetjes Vivian (en Carlijn!)
-
01 Oktober 2014 - 13:34
Carlijn:
Jaaa, wij gaan nog lekker genieten hierooo! -
01 Oktober 2014 - 14:09
Albert En Jannie:
Wat een super verslag, we zijn weer helemaal op de hoogte!! De foto's speken voor zich!
Heerlijk moet het zijn, om een klein verschil te mogen maken!
Bedankt, succes en geniet ervan!
Dikke kus!
Pa en ma -
01 Oktober 2014 - 14:53
Ina En Jan:
Weer een mooi verslag Vivian. Kan ik ook nog wat doneren? Geef dan even rekeningnummer zodat ik wat kan storten -
01 Oktober 2014 - 16:04
Kuijpertjes:
Mooi verslag leuk om te lezen waar jullie allemaal mee bezig zijn suuuuper .
Dikke knuffel van ons.
-
01 Oktober 2014 - 16:38
Corrie:
Weer genoten,
Tijdens het lezen besef je des te meer dat wij eigenlijk ook wel eens een stukje vlees kunnen laten staan, en dan nog hebben we het supergoed.
-
01 Oktober 2014 - 17:00
Bep Rosing:
Wat schrijf je toch mooi! Als ik je verhaal lees, is het alsof ik erbij ben.
Liefs en groetjes, Bep -
01 Oktober 2014 - 18:50
Anita:
Mooi om te lezen welke dingen jullie al hebben kunnen doen, dat moet een goed gevoel geven! Jouw term "hobbeldebobbel" geeft me een déjà vu naar wat stripverhalen geloof ik... of iets uit die tijd! ;-) -
01 Oktober 2014 - 20:20
Angelique:
Mooi verslag weer, Viev! Jullie zijn goed bezig! Respect daarvoor. Ga zo door en heel veel plezier daarbij toegewenst. Groetjes, Liek. -
01 Oktober 2014 - 22:34
Danique:
Hey Vivian!
Ook echt een mooi verslag. Ik lees ze van carlijn en van jou.. zo ben ik helemaal op de hoogte! Heel fijn dat jullie elkaar hebben, zo heb je altijd iemamd om op terug te vallen. Geniet ervan samen!! Xx Danique -
01 Oktober 2014 - 22:34
Danique:
Hey Vivian!
Ook echt een mooi verslag. Ik lees ze van carlijn en van jou.. zo ben ik helemaal op de hoogte! Heel fijn dat jullie elkaar hebben, zo heb je altijd iemamd om op terug te vallen. Geniet ervan samen!! Xx Danique -
02 Oktober 2014 - 11:39
Saskia:
Wat maken jullie toch veel mee! Super verhaal Vivi, ik blijf helemaal op de hoogte :). Veel plezier alvast a.s. weekend en succes nog met alles! Geniet ervan!
Dikke kus -
02 Oktober 2014 - 12:27
Daphne:
Viv, wat geweldig om je verhaal weer te lezen :-)
Heel bizar wat jij allemaal ziet, kunnen wij ons niets bij voorstellen!
Geweldige foto's, niets mooiers dan een blij kind.
Heel veel plezier aankomend weekend en natuurlijk succes de komende tijd!
Liefs Daphne -
02 Oktober 2014 - 14:39
Louise:
Wooww Viviannahhh!! Wat een verslag!!
Wat doen jullie goede dingen zeg!! Goed om te lezen
Fladder lekker zo door darlink!! Toppertje!
Tot snel!
X Louise
-
05 Oktober 2014 - 09:38
Tessy:
Hey vi!Wat een top verslag weer!
Jullie zijn top bezig, en ik lees alles wat jullie beleven!Ga zo door,want jullie zijn super goed bezig!
veel plz en geniet van alle indrukken en momenten!
Liefs en een dikke X van Tess -
05 Oktober 2014 - 21:32
Jody:
Hoi,
Ik keek vandaag of je nog iets nieuws had gepost maar dat zal hopelijk van de week volgen.
Je beschrijft alles zo duidelijk het is alsof ik naar een film kijk.
Dit weekend zal je vast weer iets ondernomen hebben dus wacht ik weer in spanning af.
Nog heel veel plezier de komende 2 weken.
Groeten,
Jody -
05 Oktober 2014 - 23:45
Corrie Van Bez.:
Hoi Vivi,
Super! Wat een belevenissen!
Fijn dat je ons op de hoogte kunt houden, lijkt 't net of we het een beetje mee beleven!
Prima dingen gedaan met jullie "ieniemienie-marktje-geld", best moeilijk te besluiten wat je er het best voor kunt doen, denk ik. Maar elke "big smile" is een teken van goede besteding, toch?
Dikke klapzoen, voor jullie allebei, ik vind jullie toppertjes!
Veel succes verder en geniet van elk moment!;)
X, Cora
-
06 Oktober 2014 - 19:38
ANNIE KRIJNEN :
Hallo VIVIAN
Ik denk dat je een boek kan schrijven
Ruud wil het wel inbinden misschien !
Veel en knap geschreven hoor .
Alles is ook anders dan in ons kikkerland.
Gr. Annie en Ruud -
07 Oktober 2014 - 19:11
Judith:
hee vievke!!
Wat heb je toch een mooie verhalen meid,
super om te lezen. Wat een ontzettend mooie ervaring!
Geniet er nog van en tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
